W tym tygodniu musiałam znowu udać się do PUPu po podpis. Zdenerwowali mnie - co już zdążyło stać się tradycją w naszej relacji :-] Być może pamiętacie moje "przygody" z załatwianiem stażu...

Pani, do której jestem przypisana, była wyraźnie niezadowolona, przewracała oczami i była ewidentnie zła NA MNIE, że nie ma dla mnie żadnej oferty pracy. Pytała z wyrzutem czy coś w ogóle robię. Nie, nie robię, leżę i pachnę. I czekam na cud, aż cudowny urząd znajdzie mi pracę. Pff. Mówiłam jej o moim szkoleniu, ale nie miała pojęcia o co mi chodzi. W końcu doszła do wniosku, że mnie wyśle na staż. Co prawda we wniosku były wymagane inne kierunki studiów niż mój, ale przez chwilę pomyślałam, że dam radę ich do siebie przekonać. Ale i tu mój zapał został szybko zgaszony, bo staż przewidziany jest na pół roku licząc od kwietnia. Przerwać można tylko z powodu podjęcia pracy, a jeśli powód będzie inny trzeba zwracać wszystkie pieniądze. A ja na sierpień mam już umówiony staż kliniczny, który muszę zaliczyć, bo inaczej nie skończę specjalizacji.

No i tyle.
Mąż mój musiał oczywiście dorzucić swoje trzy grosze, w końcu czemu nie wykorzystać okazji i mi nie dokopać skoro i tak mam już zły dzień?

Po ostatnim zjeździe ciągle jestem jakaś otumaniona. Nie do końca chyba ogarniam co się dzieje wokół mnie. Głowa jeszcze nie wróciła do domu ;)