Ogólnie rzecz ujmując zajęcia na mojej specjalizacji niosą ze sobą huśtawkę nastrojów. Od euforii po depresje w chwilach totalnego zmęczenia psychicznego. Pech chciał, że tym razem prawdziwy dołek przyszedł do mnie ostatniego dnia. W połowie dnia musiałam wszystkimi siłami powstrzymywać się od płaczu. Wytrzymałam, ale nawet fakt zakończenia czterodniowego zjazdu i powrót do domu nie poprawił mi znacznie nastroju.

Muszę porządnie odespać, później na nowo poukładać moje myśli w głowie, a jeszcze później załatwić kilka formalnych spraw.

Ale chyba nie obejdzie się bez wylania łez, które już mi się zebrały i czuję, że gdzieś "uwierają"...