Pierwsze emocje zaczęły opadać i tak naprawdę dopiero teraz zaczynam sobie zdawać sprawę z tego co się dzieję. Za kilka dni minie rok od mojej obrony magisterskiej. Rok temu przez myśl mi nie przeszło, że znajdę się w tym miejscu, w którym jestem dzisiaj. Pomimo, że to był naprawdę ciężki rok, pełen rozczarować i frustracji, a chwilami byłam przekonana, że zmierzam do nikąd.

Kiedy uświadomiłam sobie, że większość moich znajomych ze studiów dałoby sobie odciąć kończyny, żeby być na moim miejscu, zaczęłam się stresować.

Zdałam sobie sprawę, że to poważna sprawa.
Spełniające się marzenie czasem rodzi strach. Marzyć było bezpieczniej niż robić. Oczywiście cieszę się i jestem podekscytowana, ale stres też jest.Chyba pierwszy raz mam robić coś co jest dla mnie tak ważne.