Jeszcze wczoraj nie chciało mi się znowu wyjeżdżać. Ale od wczoraj towarzyszyło mi takie zamieszanie, euforia pomieszana ze zrezygnowaniem, mętlik, zagubienie, niepewność. W piątek znowu wyjeżdżam na zajęcia ze specjalizacji i dziś czuję ulgę kiedy o tym myślę, jakbym wracała do starych przyjaciół, po długiej podróży.

Świat jest dla mnie zbyt skomplikowany.
Dlaczego człowiek nie może być po prostu człowiekiem? Albo inaczej - dlaczego nie każdy człowiek może nim być?

Na każdą beczkę miodu znajdzie się w końcu łyżka dziegciu.